ویژگی های دموگرافیک و بالینی مبتلایان به ملانوم بدخیم مراجعه کننده به یک درمانگاه مرجع تومورهای پوست در ایران: مطالعه ای ۵ ساله

مقدمه: ملانوم بدخیم از کشنده ترین تومورهای پوستی به شمار می رود. میزان بروز، نمای آسیب شناختی و مرگ ومیر این تومور در کشورهای غربی با کشورهای آسیایی و خاورمیانه تفاوت های بسیاری دارد. با توجه به اهمیت تشخیص زودرس در شناسایی و درمان تومور در مراحل اولیه ی اطلاع از یافته های دموگرافیک آن کمک کننده به شمار می رود. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی ویژگی های دموگرافیک بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم مراجعه کننده به درمانگاه تومورهای پوستی بیمارستان رازی است. روش اجرا: در قالب مطالعه ای مقطعی، اطلاعات دموگرافیک مورد نیاز، مشخصات بالینی و یافته های آسیب شناسی کلیه ی بیماران با تشخیص ملانوم بدخیم وارد مطالعه شده، هم زمان با پرونده، در پرسش نامه های ویژه درج و در پایان مطالعه، توصیف و تحلیل آماری داده ها انجام شد. یافته ها: در کل تعداد 2500 پرونده مورد بررسی قرار گرفت که از میان آن ها 166 مورد ملانوم مشتمل بر 89 زن (6/53%) و 77 مرد (4/46%) با نسبت جنسیتی 15/1 به 1 مورد شناسایی قرار گرفت (فراوانی نسبی برابر 5/6%). میانگین سنی افراد مورد مطالعه 5/60 سال بوده است. 65 نفر (2/39%) سابقه ی تماس مزمن با نور آفتاب را داشتند. متوسط زمان مراجعه از لحظه آگاهی بیمار از وجود ضایعه تا تشخیص در حدود 9 ماه بود. شایع ترین نوع آسیب شناختی تومور نوع آکرال لنتیگویی بود. شایع ترین مرحله ی کشف تومورها، مرحله ی clark 3 بود (0/46%). شایع ترین محل تومورها، سر و گردن بود. نتیجه گیری: به طور کلی ملانوم بدخیم درصد قابل ملاحظه ای از تومورهای پوستی را در ایران شامل می شود. با توجه به سابقه ی تماس طولانی با نورآفتاب، مرحله ی بالای تومور در هنگام مراجعه و متوسط 9 ماه تأخیر از زمان بروز ضایعه تا مراجعه به نظر می رسد انجام فعالیت غربال گری و افزایش آگاهی عموم مردم از اهمیت زیادی برخوردار باشد. برخی نتایج مطالعه مانند سابقه ی خانوادگی، شیوع خال های ملانوسیتیک و محل شایع بروز تومورها نیاز به مطالعات با حجم نمونه ی بزرگ تر دارند.